Column Arnold Bergmans: Hoe beleidsblunders onze veiligheid bedreigen

De recente beslissing om wolven die tweemaal een wolvenrooster passeren te bestempelen als ‘probleemwolven’ en ze af te schieten, markeert een schrijnende ommekeer in ons beleid ten opzichte van deze majestueuze dieren. 

Arnold Bergmans

Wat ooit een verbod was, lijkt nu een groen licht te zijn geworden voor het neerschieten van deze roofdieren die ons land herontdekken.

Het is een paradox van formaat: slechts enkele maanden geleden werden wolven bijna tot de dood veroordeeld, nu lijken ze vogelvrij te zijn verklaard. Het is een speling van regels, een dans van beleidsmakers waarbij de wolven het slachtoffer worden van menselijke onzekerheid en ondoordachtzaamheid.

Harold Zoet, Brussel en andere beleidsmakers zijn degenen die verantwoordelijkheid dragen voor deze kronkelende koers. Hun wispelturigheid en falende beoordelingen hebben een landschap gecreëerd waarin de wolven, eens symbool voor wildernis en vrijheid, nu gezien worden als een bedreiging voor onze veiligheid.

Wat begon als een verhaal van natuurbescherming en ecologisch herstel, lijkt nu te ontaarden in een nachtmerrie van conflicten tussen mens en natuur. De beslissing om wolven te beschouwen als ‘probleemwolven’ zal niet alleen leiden tot een tragische afname van biodiversiteit, maar ook tot een groeiend aantal confrontaties tussen mens en dier.

De explosieve groei van wolvenpopulaties zal onvermijdelijk leiden tot een toename van conflictsituaties. Onze bossen, ooit een toevluchtsoord voor rust en bezinning, kunnen snel veranderen in een slagveld van angsten en onzekerheden. De veiligheid van onze kinderen en de rust van onze paarden in de buitenlucht worden bedreigd door de groeiende aanwezigheid van deze roofdieren.

Het is tijd voor een wake-up call voor onze regering en beleidsmakers. Het is tijd dat zij de juiste instanties inschakelen, niet alleen om de veiligheid van onze gemeenschappen te waarborgen, maar ook om een duurzaam beleid te ontwikkelen dat zowel mens als natuur respecteert.

We moeten ons afvragen hoe deze wolven hier zijn beland. Een verdwaalde wolf kunnen we begrijpen, maar wat nu gebeurt is een symptoom van een dieperliggend probleem: een gebrek aan coherentie en visie in ons beleid ten aanzien van natuurbehoud en co-existentie met wilde dieren.

Laten we deze situatie serieus nemen voordat het te laat is. Laten we niet toestaan dat onze bossen veranderen in slagvelden van menselijke conflicten en dierlijke wanhoop. Laten we een beleid voeren dat zowel de veiligheid van onze gemeenschappen als de integriteit van onze natuur respecteert.

Het is tijd om wakker te worden, voordat de wolf in schaapskleren ons allemaal verslindt.